Antycypacja idei rozwoju trwałego I zrównoważonego w koncepcji nowego humanizmu Aurelio Peccei’s concept of new humanism
Helena Ciążela
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, ul. Szczęśliwicka 40, 02-353 Warszawa, Poland
Abstract
Gro Harlem Brundtland’s consideration of “sustainable development” is not the first attempt to cover such issues. Among the concepts considered since U Thant’s report, special attention must be focused on “new humanism”, as developed by Aurelio Peccei. This concept was created during discussions about one of the most important documents constructing an awareness of our responsibility for future: “Limits to Growth”, which was published in 1972 as a report by the Club of Rome. It sets a precedent for thinking in terms of “sustainable development”. Its ethical message stresses the moral aspects associated with humankind taking a responsible attitude towards the conditions and character of existence on Planet Earth. The crux of Aurelio Peccei’s concept is the emphasis it places on the need to connect material changes with the reorientation of human sensitivity and spirituality. Peccei’s “new humanism”, at the centre of which lies the issues of humanistic reorientation of contemporary culture, cooperation and conciliation with nature, is still valid.
Key words: sustainable development, Club of Rome, environmental thought
Streszczenie
Koncepcja „rozwoju trwałego i zrównoważonego”, sformułowana w raporcie Gro Harlem Brundtland, będąca do dnia dzisiejszego najbardziej komplementarną wizją odpowiedzialnej postawy wobec przyszłego rozwoju ludzkości, nie stanowi pierwszej próby ujęcia i uporządkowania tej problematyki. Spośród koncepcji powstałych na drodze od Raportu U’Thanta do raportu Brundtland na szczególną uwagę zasługuje projekt „nowego humanizmu” rozwinięty przez Aurelio Peccei. Jego znaczenie wiąże się z tym, iż powstał w trakcie dyskusji nad jednym z najważniejszych dokumentów konstruujących świadomość odpowiedzialności za przyszłość, jaką stały się Granice wzrostu opublikowane w 1972 roku jako Raport dla Klubu Rzymskiego. Jego etyczne przesłanie jest o tyle ważne, iż wydobywa moralny aspekt kwestii związanych z odpowiedzialnym stosunkiem ludzkości do warunków i charakteru własnej egzystencji na Ziemi. Losy koncepcji „nowego humanizmu” stanowią również swoistą antycypację późniejszych dyskusji nad „rozwojem trwałym i zrównoważonym”. Najistotniejsze w koncepcji Aurelio Peccei jest położenie akcentu na konieczność związku przeobrażeń materialnych z reorientacją ludzkiej wrażliwości i duchowości. „Nowy humanizm” Peccei, stawiając w centrum zagadnienia humanistycznej reorientacji kultury współczesnej, współpracy i pogodzenia z naturą, stanowi projekt do dzisiaj aktualny.
Słowa kluczowe: rozwój zrównoważony, Klub Rzymski, myśl ekologiczna
Problemy Ekorozwoju 2(2)2007: 59-67
