Paradygmat konsensus społeczny dla kształtowania ładu strukturalnego w zarządzaniu rozwojem
Franciszek Piontek, Barbara Piontek
WSB University in Dąbrowa Górnicza, Poland
E-mail: bempiontek@gmail.com
Abstract
The purpose of the paper is to show the essence of social consensus, its origin and evolution from the norm inscribed in human nature to the paradigm. It describes selected management areas where consensus is applied and assesses effects. An attempt was made to indicate the conditions necessary for the efficient and effective functioning of the consensus.
The following hypothesis is adopted for research:The improvement of effectiveness and efficiency in the application of the paradigm of social consensus in development management by the public authority is determined by its building and verification based on the constituent norms of the Constitution of the World.
Conclusions from the discussion are as follows:
- social consensus, shaped as a result of its evolution as a paradigm, is still a measure of human dignity, democracy and freedom;
- its credibility in the functioning of social consensus is ensured by norms, the components of the Constitution of the World, both on the side of its entities, intermediaries and recipients;
- the upholder of social consensus is the social layer – the intelligentsia;
- it is the state that is responsible for the conditions of the functioning of social consensus in all dimensions.
Key words: social consensus, development management, structural order, the Constitution of the World, efficiency and effectiveness, paradigm
Streszczenie
Celem niniejszego artykułu jest wskazanie istoty konsensusu społecznego, jego genezy i ewolucji: od normy wpisanej w naturę ludzką do paradygmatu. Charakterystyka wybranych dziedzin zarządzania, w których konsensus znajduje zastosowanie i ocena ich skutków. Próba wskazania uwarunkowań niezbędnych dla sprawnego i efektywnego funkcjonowania konsensusu.
Hipoteza przyjęta dla badań: Poprawa efektywności i sprawności w stosowaniu paradygmatu konsensus społeczny w zarządzaniu rozwojem przez władzę publiczną uwarunkowana jest jego budowaniem i weryfikowaniem w oparciu o normy składowe Konstytucji Świata.
Wnioski wynikające z rozważań:
- konsensus społeczne – ukształtowany w wyniku jego ewolucji jako paradygmat – jest nadal miernikiem godności człowieka, demokracji i wolności;
- jego wiarygodność w funkcjonowaniu konsensusu społecznego zapewniają normy, składowe Konstytucji Świata – tak po stronie jego podmiotów, pośredników i adresatów;
- strażnikiem konsensusu społecznego jest warstwa społeczna – inteligencja;
- za warunki funkcjonowania konsensusu społecznego – we wszystkich wymiarach – wymiarach odpowiada państwo.
Słowa kluczowe: konsensus społeczny, zarządzanie rozwojem, ład strukturalny, Konstytucja Świata, efektywność i sprawność, paradygmat
Problemy Ekorozwoju 13(2)2018: 199-209
