Ekofilozofia we współczesnej Azji Wschodniej: przypadek hansalizmu w Korei Południowej
Michael S. Pak*, Jeehyun Kim**
*School of Humanities and Social Sciences, KAIST (Korea Advanced Institute of Science and Technology), Daejeon, Rep. of Korea
E-mail: mpak@kaist.ac.kr
**Graduate School of Science and Technology Policy, KAIST, Rep. of Korea
E-mail: jeehnkm@gmail.com
Abstract
This article is devoted to examining the relevance of ecophilosophy for sustainable development, especially in the modern East Asian context. It is framed as a response to environmental historian Mark Elvin’s claim that allegedly eco-friendly philosophical and spiritual traditions like Daoism, Buddhism, and Confucianism had no effect in preventing environmental degradation in the long history of preindustrial China, and also that given this historical precedent, ecophilosophy – or any type of ideology as such – is likely to have no relevance in the efforts toward sustainable development now under way worldwide. The article argues the necessity of examining Asian countries that are farther along in industrialization than China, and which have witnessed the emergence of powerful ecophi-losophy-based movements as a reaction to industrialization and its unfortunate side-effects. In particular, the article focuses on the remarkable case of the Hansalim movement in South Korea, which has represented arguably the most comprehensive attempt yet at formulating an ecophilosophy based on the East Asian traditions which is relevant and practical for today’s world. While Hansalim’s achievements as the operator of the world’s largest community-based organic food cooperative have recently begun to gain recognition abroad, this article focuses on the ecophilosophy underlying the movement – for which food has been but a symbol – and analyzes it to be rich in implications, especially concerning the social pillar of sustainable development, localism, and the role of ecophi-losophy.
Key words: ecophilosophy, East Asia, South Korea, Hansalim, organic food cooperative, the social pillar of sustainable development, localism
Streszczenie
Artykuł podejmuje kwestię roli, jaką ekofilozofia może odegrać we wspieraniu rozwoju zrównoważonego, szczególnie w kontekście współczesnej Azji Wschodniej. To odpowiedź na twierdzenie historyka Marka Elvina, według którego pozornie prośrodowiskowe tradycje filozoficzne i duchowe, takie jak taoizm, buddyzm i konfucjonizm, nie powstrzymały degradacji środowiska w długiej przedprzemysłowej historii Chin. Co więcej, także współczesna ekofilozofia – czy jakakolwiek inna ideologia – nie wydaje się mieć związku z działaniami na rzecz zrównoważonego rozwoju. Tymczasem przykład krajów azjatyckich, których rozwój przemysłowy jest wolniejszy niż Chin, wskazuje na prężny rozwój silnych ruchów opartych na ekofilozofii, stanowiących reakcję na industrializację i jej niefortunne skutki uboczne. Szczególnym przypadkiem jest ruch hansalizmu z Korei Południowej, który reprezentuje bodaj najbardziej wszechstronną próbę sformułowania ekofilozofii opartej na wschodnio-azjatyckiej tradycji, która wydaje się być odpowiednią i praktyczną także dla współczesnego świata. Podczas, gdy osiągnięcia hansalizmu, jako zarządcy największej światowej kooperatywy produkującej żywność organiczną stają się coraz bardziej znane, warto skoncentrować się na założeniach ekofilozoficznych przyjętych przez ten ruch – gdzie żywność jest symbolem – i przedstawić ich liczne implikacje, szczególnie te odnoszące się do społecznego filaru rozwoju zrównoważonego, regionalizmu i roli, jaką w tym wszystkim powinna odgrywać ekofilozofia.
Słowa kluczowe: ekofilozofia, Azja Wschodnia, Kora Południowa, kooperatywa żywności organicznej, hansalizm, społeczny filar rozwoju zrównoważonego, regionalizm
Problemy Ekorozwoju 11(1)2016: 15-22
