Analiza uwarunkowań małżeństw zawieranych przez dzieci i powiązanych polityk w Indonezji: kwestia zrównoważonego rozwoju
Noverman Duadji *, Novita Tresiana**
Department of Public Administration, Faculty of Social and Political Science, Universitas Lampung, Bandar Lampung, Indonesia
**ORCID: 0000-0001-7273-2663
*Email (Corresponding Author): noverman.duadji@fisip.unila.ac.id,
ORCID: 0000-0002-1459-8045
Abstract
Child marriage is a prevalent social problem in developing countries, including Indonesia, and its implementation has been prohibited in all regions of Indonesia. The revision of the marriage law that lifts up the minimum age limit for child marriage and the implementation of the child protection policy does not inevitably guarantee that the practice of child marriage can be avoided. The research objective of this study was to analyze the success of the factors and the effectiveness of the implementation of policies on handling the practice of child marriage in achieving sustainable goals in Indonesia. Data collection was performed using a profile approach utilizing data from the National Development Planning Agency of 2016-2019, desk review of the literature, and stock-taking of relevant research studies. Moreover, the effectiveness of policy implementation is assessed using a contingency analysis of the factors of policy commitment and government capacity. The results showed that the effectiveness of policy implementation from the factor of policy commitment was performed through the integration of the goals of SDGs into the national strategy for preventing child marriage, enforcement of main policy changes, mapping of regional-based issue trends and root causes, mapping of regional-level derivative policies issued before main policy revision changes, harmonization and synchronization of various policies through derivative policies, planning and development at the regional and village levels. Adjustment in the factor of implementation capacity of policy is indicated by institutional convergence and synergy of various parties, including learning from various good practices in the regions. The contingency matrix-based policy application model for handling the practice of child marriage will be effective if it utilizes a progressive model.
Key words: child marriage, changes in policy implementation, SDGs, elimination of harmful practices for children, Indonesian territory
Streszczenie
Małżeństwa zawierane przez dzieci są powszechnym problemem społecznym w krajach rozwijających się, w tym w Indonezji, choć ich wprowadzanie zostało zakazane we wszystkich regionach kraju. Zmiana prawa małżeńskiego, która podnosi dolną granicę wieku dla małżeństw dzieci, oraz wdrożenie polityki ochrony dzieci nie gwarantuje uniknięcia praktyki małżeństw dzieci. Celem badawczym niniejszego opracowania jest analiza sukcesu czynników i skuteczności wdrażania polityk dotyczących postępowania z praktyką małżeństw dzieci w kontekście osiągania zrównoważonych celów w Indonezji. Zbieranie danych przeprowadzono z zastosowaniem podejścia profilowego, wykorzystując dane z Narodowej Agencji Planowania Rozwoju z lat 2016-2019, przegląd literatury i inwentaryzację badań naukowych. Ponadto skuteczność realizacji polityki oceniono za pomocą analizy czynników zaangażowania politycznego i zdolności rządu. Wyniki pokazały, że skuteczność wdrażania polityki na podstawie czynnika zaangażowania politycznego została dokonana poprzez integrację celów SDGs z krajową strategią zapobiegania małżeństwom dzieci, egzekwowanie głównych zmian polityki, mapowania regionalnych trendów problemowych i przyczyn źródłowych, mapowania polityk pochodnych na poziomie regionalnym wydanych przed zmianami głównej rewizji polityki, harmonizacja i synchronizacja różnych polityk poprzez polityki dotyczące instrumentów pochodnych oraz planowanie i rozwój na poziomie regionalnym i wsi. Na dopasowanie czynnika zdolności wdrożeniowej polityki wskazuje zbieżność instytucjonalna i synergia różnych stron, w tym uczenie się na bazie różnych dobrych praktykach w regionach. Oparty na matrycy kontyngencji model stosowania polityki w odniesieniu do praktyki zawierania małżeństw dzieci będzie skuteczny, jeśli będzie wykorzystywał model progresywny.
Słowa kluczowe: małżeństwa dzieci, zmiany we wprowadzaniu polityki, SDGs, eliminacja praktyk szkodliwych dla dzieci, Indonezja
Problemy Ekorozwoju 17(1)2022: 101-113
DOI: 10.35784/pe.2022.1.10
